Dit verhaal heeft langer geduurd dan ik zelf wilde en ik denk dat Jeroen zich ook lang heeft afgevraagd waar zijn golf verhaal bleef. En dat snap ik……………..
Alleen ik wist niet zo goed waar ik moest beginnen met dit verhaal. Ik doe een poging.
Ik heb Jeroen leren kennen op mijn 18e verjaardag. Ik had namelijk als verrassing voor mijn vrienden een golfclinic georganiseerd met daarna een feestje thuis. De clinic vond plaats op Golfbaan Delfland onder het toeziend oog van Simon Davy, de pro van mijn vader. De groep was te groot voor een persoon, dus was Jeroen Korf ook aanwezig om te helpen. Zo. De start is gemaakt.
Hoe kwam het dan dat Jeroen mijn pro werd? Omdat wij boven rechts op de range stonden bij Delfland en hij een maatje van mij de tip gaf om zijn club iets losser vast te pakken. Dat deed hij bij zijn volgende slag ook en met een prachtige swing, vloog de bal en daarna ook de club.
Jullie denken nu, dat kan gebeuren, niks aan de hand. Jawel, de club werd pas losgelaten toen die achter het hoofd was en vloog dus niet de driving range op maar landde met een plof, en heel veel geluk, midden op een tafel op het terras. Gelukkig waren er alleen een aantal wijnglazen gebroken en kwam iedereen met de schrik vrij.
Ik dacht met deze leraar valt wat te beleven, ik kies Jeroen.
Fast forward en we zijn inmiddels 15 jaar verder. Jeroen Korf is al die tijd de golf pro geweest waar ik les van heb gehad. Jeroen is ook de aanmoediger geweest voor het volgen van de PGA C-opleiding en mijn mentor op het gebied van golf. Je mentor is de persoon die je helpt, maar ook de persoon die je de (harde) waarheid zegt. Dat is soms mega fijn als je het begrijpt, je het snapt en als je het kan toepassen (liefst direct met resultaat natuurlijk).
Maar soms hoor je dingen die niet wil horen. Soms hoor je het wel, maar lukt het toepassen gewoon niet. Dat is geen onwil, maar de klik van wat er moet gebeuren is er nog niet. Dat kost soms meer tijd dan verwacht. Is dat erg? Nee. We weten wat we aan elkaar hebben, hoe de ander reageert en we gaan samen door met het proces.
Maar nu snel naar wie Jeroen Korf echt is.
Jeroen was een business analist voor de Schiphol Group. 15 Jaar geleden dacht hij: is dit nu echt wat ik leuk vind om te doen?
Het antwoord daarop was: Nee. Hij was klaar met het kijken naar vliegtuigen en is gestart met de PGA B-opleiding. Jeroen heeft zijn stage mogen lopen bij golfbaan Delfland en is daarna niet meer weggegaan. Inmiddels is hij al jaren een vertrouwd gezicht op de baan.
Als ik naar Jeroen kijk, en met mij dus ook zijn andere leerlingen, dan zien zij iemand een grote drive voor het vak. Iemand die oprecht wil helpen om zijn leerlingen beter te maken. Iemand met passie en een groot rechtvaardigheidsgevoel en soms met gekke eigenaardigheden of zeer herkenbare zaken. Hieronder een paar.
Blauw is voor Jeroen de kleur en waarom denk je? Jeroen is namelijk een groot liefhebber van Mizuno.
Ijzers, wedges, tassen, headcovers, het is allemaal blauw en vooral heel goed volgens Jeroen. Ook geeft hij een ieder maar graag de kans eens een echte Mizuno te proberen.
Helaas moet ik Jeroen ongelijk geven, want Wilson blijft toch echt het beste golfmerk. ;)
Verder is hij ook wel echt de professor van de baan. De Tech professor wel te verstaan. Jeroen heeft namelijk altijd alle nieuwste gadgets op het gebied van golf. Een Trackman om alles van jouw club- en balgedrag in kaart te brengen. Forceplates, platen op de grond die meten of je wel effectief en efficiënt je kracht verplaatst van links naar rechts.
Gelukkig heb ik nog steeds het record van kracht in de grond, maar laten we het maar niet over het efficiënt inzetten van die kracht hebben :P Ook heeft hij nog de K-motion, dit zijn sensoren die je op je lichaam geplaatst krijgt. Wanneer je swingt worden jouw bewegingen in 3D zichtbaar. De tool geeft met tonen aan wat de juiste vorm en/of houding is. Zoals je ziet zit het met de Tech wel goed en zal Jeroen zich blijven ontwikkelen.
Als laatste punt van deze opsommingen benoem ik met heel veel plezier de favoriete oefening van Jeroen. Het heen en weertje. Heen en weer. Links, rechts, heen en weer. Denk hierbij aan het sleuteltje van het Stapelbed van Youp van het Hek. En je hebt het heen en weertje van Jeroen. Mochten jullie op Delfland mensen zien staan oefenen met het heen en weer. Denk dan niet die zijn gek nee, het is alleen de oefening van Jeroen maar. ;-)
Intussen mag ik niks zeggen, want ik gebruik hem inmiddels ook in mijn lessen, want hij werkt wel echt!
Nu we al Jeroen zijn herkenbare eigenaardigheden hebben benoemd, ontbreekt nu nog het allerbelangrijkste stuk in Jeroen zijn verhaal. Er is namelijk iemand die altijd in de buurt is: Bubba.
Ik hoor jullie denken dé Bubba Watson? Niet de echte, maar zijn trouwe viervoeter Bubba is er altijd bij.
Bubba is inmiddels de mascotte van de Delfland Academy of zoals ik vaak gekscherend zeg: de hulphond van het team. Bubba zorgt voor een lach op het gezicht van alle medewerkers en krijgt hierdoor zoveel snoepjes en koekjes dat hij avond vaak geen eten meer wilt.
Ik moest van Bubba de oproep doen, dit wel te blijven doen, want snoepjes en aaitjes vindt hij erg fijn.
Jeroen is altijd ingetogen wanneer hij golf speelt. Gefocust en serieus zijn misschien betere woorden. Eigenlijk wil ik daar mega competitief aan toevoegen, of is dit alleen in wedstrijdjes tegen mij? ;)
Ik moet nu denken aan onze laatste 9 holes ronde, waar ik met veel bravoure, die zelfs de echte pro’s op de PGA tour niet durven zeggen, tegen Jeroen op de rode lus hole 4 zeg: ”Een par 3 over water, windkracht 7 vol van links, ik maak hole in one.”
Dan kijk ik naar rechts en zie ik een mini glimlach op het gezicht van Jeroen, met gelijk erachteraan: “Doe nou maar normaal en doe wat je aan het oefenen bent.” Echter dan gaat er een extra versnelling aan en ben ik weg. Ik verloor namelijk 6 van de 9 holes. Deed ik iets geks, nee. Maar Jeroen gebruikt tough love en zet me gelijk om mijn plek. Hij geeft het niet cadeau. 3 birdies in 6 holes vind ik best overdreven, maar is hem wel gegund. Nee, zonder gekheid soms heb ik dit gewoon ook nodig.
Afsluitend kan ik zeggen dat Jeroen niet alleen mijn coach/mijn mentor is, maar hij is ook echt een vriend geworden. We zijn een terugkerend personage geworden in elkaars golfverhaal en daarbuiten en ik weet zeker dat er nog hele goed hoofdstukken aankomen. Social media, podcast, golfreizen en nog veel meer.
Op naar deel 16 Jeroen, en voor nu bedankt voor alles!
English Translation
This story has taken longer than I wanted, and I think Jeroen has also wondered for a long time where his golf story went. And I understand that...
I just didn't quite know where to start with this story. I’ll give it a try.
I met Jeroen on my 18th birthday. As a surprise for my friends, I had organized a golf clinic, followed by a party at home. The clinic took place at Golfbaan Delfland, under the watchful eye of Simon Davy, my father’s pro. The group was too large for one person, so Jeroen Korf was also there to help. So, the beginning is set.
How did Jeroen become my pro? Because we were standing at the far right of the range at Delfland, and he gave a friend of mine the tip to hold the club a bit looser. My friend did this with his next shot, and with a beautiful swing, the ball flew—along with the club.
Now you might think, "That can happen, no big deal." Well, the club wasn’t released until it was behind his head, so instead of flying into the driving range, it landed with a thud (and a lot of luck) right on a table on the terrace. Fortunately, only a few wine glasses were broken, and everyone was shaken but unharmed.
I thought, “With this teacher, there’s bound to be some adventure,” so I chose Jeroen.
Fast forward, and 15 years have passed. Jeroen Korf has been the golf pro I’ve had lessons from all this time. Jeroen has also been the one to encourage me to pursue the PGA C qualification and has been my mentor in golf. Your mentor is the person who helps you but also the one who tells you the (hard) truth. That’s sometimes incredibly valuable when you understand it, grasp it, and can apply it (preferably immediately, with results, of course).
But sometimes, you hear things you don’t want to hear. Sometimes you hear them, but applying them just doesn’t work. It’s not because of lack of effort, but because the realization of what needs to happen hasn’t quite clicked yet. That can take more time than expected. Is that a problem? No. We know what we have with each other, how the other reacts, and we continue the process together.
But now, quickly, let’s talk about who Jeroen Korf really is.
Jeroen used to be a business analyst for Schiphol Group. 15 years ago, he thought: "Is this really what I enjoy doing?"
The answer was: No. He was done watching airplanes and started the PGA B training. Jeroen was able to do his internship at Golfbaan Delfland and never left. By now, he’s been a familiar face at the course for many years.
When I look at Jeroen, and so do his other students, they see someone with a huge drive for the profession. Someone who genuinely wants to help his students improve. Someone with passion, a strong sense of justice, and sometimes with quirky traits or very recognizable habits. Here are a few.
Blue is the color for Jeroen, and why do you think that is? Jeroen is a big fan of Mizuno.
Irons, wedges, bags, headcovers—everything is blue and, according to Jeroen, all of it is excellent. He’s always eager to give everyone the chance to try a real Mizuno club.
Unfortunately, I have to disagree with Jeroen, because Wilson is still the best golf brand. ;)
In addition, he’s really the professor of the course. The Tech professor, to be precise. Jeroen always has all the latest gadgets in the world of golf. A Trackman to map out all the data on your club and ball behavior. Forceplates, plates on the ground that measure whether you’re effectively and efficiently transferring your power from left to right.
Thankfully, I still hold the record for power in the ground, but let’s not talk about efficiently using that power. :P He also has the K-motion, which are sensors placed on your body. When you swing, your movements become visible in 3D. The tool gives audible cues about what the right form and/or posture is. As you can see, the tech side is well taken care of, and Jeroen will continue to develop.
Lastly, I’ll mention with great pleasure Jeroen's favorite exercise. The "back and forth." Back and forth. Left, right, back and forth. Think of the key to the bunk bed from Youp van 't Hek. And you’ve got Jeroen’s back-and-forth. If you see people at Delfland practicing the back-and-forth, don’t think they’re crazy—no, it’s just Jeroen’s exercise. ;)
In the meantime, I can’t say anything because I also use it in my lessons now, and it really works!
Now that we’ve covered Jeroen’s recognizable quirks, there’s still one very important part missing from his story. There’s someone who is always around: Bubba.
I hear you thinking, the Bubba Watson? Not the real one, but his loyal four-legged friend Bubba is always there.
Bubba has become the mascot of the Delfland Academy, or as I often jokingly say, the team’s assistant dog. Bubba brings a smile to the face of all the staff and, as a result, gets so many treats and cookies that he often doesn’t want his dinner at night.
Bubba made me promise to keep this going because he really enjoys the treats and the petting.
Jeroen is always calm when he plays golf. Focused and serious are probably better words. Actually, I’d add highly competitive to that, or is it only in matches against me? ;)
I’m reminded of our last 9-hole round, where, with much bravado—bravado even the real pros on the PGA tour wouldn’t dare to express—I say to Jeroen on the par 3 over water, hole 4 on the red loop: “A par 3 over water, wind speed 7 coming from the left, I’m going to make a hole-in-one.”
Then I look to the right and see a tiny smile on Jeroen’s face, immediately followed by: “Just play normally and do what you’ve been practicing.” But then an extra gear kicks in, and I’m off. I ended up losing 6 out of 9 holes. Did I do anything crazy? No. But Jeroen uses tough love and quickly puts me in my place. He doesn’t give anything away. 3 birdies in 6 holes might be a bit exaggerated, but he deserves it. No kidding, sometimes I really need that.
In conclusion, I can say that Jeroen is not only my coach/my mentor, but he has also become a true friend. We’ve become recurring characters in each other’s golf story and beyond, and I’m sure many great chapters are yet to come—social media, podcasts, golf trips, and so much more.
Here’s to Chapter 16, Jeroen, and for now, thank you for everything!
Reactie plaatsen
Reacties