Wanneer je vader 66 wordt is het soms lastig om te bedenken wat je iemand cadeau doet voor zo’n mooie leeftijd. Omdat mijn vader nogal een fanatiek golfers is, zijn de cadeaus vaak golf-gerelateerd, maar elk jaar ballen, golf tees en een rondje golf, wordt ook eentonig.
Mijn broer en ik zijn zelf ook ‘wel’ gek op het spelletje dus dachten wij aan een vader-zonen weekend met golf. En zo geschiedde het….
Na diepgaand onderzoek, recensies lezen, heen en weer appen en 20 verschillende banen op de short list te hebben gehad, werd er een keuze gemaakt. Het plan: vrijdag vertrekken richting De Drentsche Golfclub de Gelpenberg in Aalden. Na deze 18 holes zouden we doorrijden en overnachten in het centrum van Assen om de volgende ochtend richting Ommen te rijden en daar de Hooge Graven te spelen. Was dit de meest effectieve route, nee.. Maar daar gaat het ook niet om.
Afgelopen weekend was het dus zo ver en iedereen heeft zichzelf er op voorbereid. Ikzelf, heb alles georganiseerd, was in charge voor de logistiek en wist hoe laat ik iedereen zou ophalen. Mijn broer was chef hospitality, maar stond bij het ophalen niet klaar met koppen koffie, maar met schoonmaakspullen voor zijn clubs (die hij na 4 maanden niet golfen toch nog maar even stond te poetsen). Hoe hij verder zijn hospitality taak op zich heeft genomen, komt later nog aan bod. Tot slot mijn vader. Hij had zo’n diepteonderzoek gedaan naar de banen dat hij meer feitjes wist te vertellen in de auto dan de leden van de banen zelf kunnen opdreunen.
Het avontuur begon zoals gezegd vroeg in de ochtend met een reis naar het pittoreske Drenthe. Onderweg werd er gezellig gekletst over golfstrategieën en felle discussies over de Nederlandse politiek. Want een golfer heeft daar namelijk ook heel veel verstand van.
Na een rit van bijna 3 uur kwamen we aan op de Gelpenberg. Na het aanmelden, korte warm-up sessie op de range en short game area was het zo ver. De baan lag er onwijs goed bij, ondanks de regen van de afgelopen tijd. De marshal vertelde ons voor de start nog een leuk feitje: de schapen waren net pas de baan weer in, dus de rough was hoog. Die opmerking is kenmerkend voor hoe onze ronde is verlopen. Een baan met een gevarieerd landschap en flink uitdagende holes, maar die rough. Hoog was toch wat hoger dan verwacht. Hier zou ik wel eens een Scotty Scheffler uit willen zien slaan. Waaauw!
Verder was, zoals ik al eerder beschreef, mijn broer verantwoordelijk voor de hospitality. De versnaperingen zijn schijnbaar tegenwoordig alleen vloeibaar en bestonden met name uit gin tonics. De drankjes zorgden bij mijn playing partners ervoor dat er geen bal meer werd opgelegd, want alles was een kans! Het vertrouwen ging door het dak. Ik besloot wat later aan de drankjes te gaan. Na 3 weken niet golfen door een flinke rugblessure, heb ik veel van de eerste 9 holes mogen zien en kunnen genieten van meer slagen dan gepland. Daarnaast ben ik dus overduidelijk te laat aan de ontspanningsmiddelen gegaan. Na wat aandringen dat het toch echt beter zou gaan na een drankje, toch overstag gegaan. Gevolg: op hole 17 was ik zo soepel dat ik mijn ijzer 4 185 meter sloeg op een par 3 en daar birdie maakte. Eindresutlaat van de dag: winst voor mijn broer, mijn vader 2de en ik laatste.
Na een geslaagde dag op de golfbaan zijn we naar Assen centrum gereden, ingecheckt in het hotel. Eenmaal opgefrist zijn we een plekje gaan zoeken voor het diner. Naast het ophalen van mooie herinneringen van vroeger, werd onder het genot van wijn en afsluitende Irish coffee trots door mijn vader verteld dat hij ging vlammen de volgende dag en dat hij nog één afsluitend drankje met ons in de bar zou doen om daarna zijn bed in zou gaan. Laten we de foto’s voor zich spreken het was meer dan 1 drankje en Flugel is best lekker he pap.
Dag 2 begon vroeg met gelukkig een stevig ontbijt in het hotel. Na het ontbijt hebben we onze spullen gepakt en zijn we naar de volgende bestemming gegaan: Golfbaan de Hooge Graven in Ommen, een rit van ongeveer 45 minuten vanuit Assen.
Golfbaan de Hooge Graven biedt een ander soort uitdaging dan De Gelpenberg. Deze baan staat bekend om zijn natuurlijke schoonheid en wordt nog spannender door de variërende terreinen en de vele bomen die de baan omringen.
We waren iets te laat vertrokken dus inslaan was er niet bij, maar bij aankomst deed de golfbaan iets met mij. Het voelde gelijk goed en vanaf de eerste tee box heb ik geen twijfel meer gehad. Dit was dan ook te zien in mijn spel waarbij elke bal aan een touwtje zat. Behalve bij hole 17, dit hebben mijn vader en broer dan ook geweten haha. Gelukkig maakte ik op hole 18 voor een vol terras een birdie door driver, ijzer 5 en een put. Dus mijn dag was compleet en hole 17 vergeten.
Weten jullie nog dat mijn vader wilde vlammen? Dat is niet gebeurd. Na zo’n avond had hij het fysiek zwaar (66 doet toch wat met je) en wisselde hij hele goede holes af met soms een complete mishit. Maar dat is golf.
Mijn broer had het erg naar zijn zin en deed soms geniale dingen, maar miste soms de concentratie voor een 2de 18 holes dat weekend.
Dit keer was ik de dag winnaar, mijn broer 2de en vader 3de.
Na twee fantastische dagen vol golf en plezier, was het tijd om terug naar huis te gaan.
Tijdens de terugreis lagen zowel mijn broer als vader te slapen, dus opscheppen over mijn briljante spel was er niet bij. Gelukkig bij aankomst in Den Haag nog even met elkaar een pizzatje gegeten en toen iedereen weer netjes thuis afgezet.
Het waren 2 dagen vol hoogtepunten met heel veel lol. Daarnaast ook een mooi moment om te beseffen hoe bijzonder het is om dit op deze manier te kunnen doen. Nog voor het weekendje echt om was, werden er alweer nieuwe vader-zonen-golfplannen gesmeed. Een weekend vol herinneringen, verbeterde golfvaardigheden en vooral, veel plezier samen.
Een weekend to remind en een reminder voor iedereen: neem het spel soms niet te serieus.
Tips voor ons volgende weekend (banen, verblijf) zijn meer dan welkom!
Alex
English translation
When your father turns 66, it’s sometimes difficult to figure out what to give him for such a special age. Since my dad is quite the avid golfer, the gifts are often golf-related, but every year, golf balls, tees, and a round of golf start to feel a bit repetitive.
My brother and I also love the game, so we thought of a father-son golf weekend. And so it happened...
The adventure began, as mentioned, early in the morning with a trip to the picturesque Drenthe. On the way, we chatted happily about golf strategies and had heated discussions about Dutch politics. After all, a golfer knows a lot about that too.
After a nearly 3-hour drive, we arrived at Gelpenberg. After signing in, a quick warm-up session on the range and short game area, it was time to hit the course. The course was in fantastic condition, despite the recent rain. The marshal gave us an interesting tidbit before we started: the sheep had just returned to the course, so the rough was high. That comment was quite characteristic of how our round unfolded. A course with a varied landscape and some pretty challenging holes, but the rough—well, it was a bit higher than expected. I’d love to see a Scotty Scheffler hit from that. Wow!
As I mentioned earlier, my brother was responsible for hospitality. Snacks these days, apparently, only come in liquid form and mostly consisted of gin and tonics. The drinks caused my playing partners to stop teeing off because everything was a chance! Confidence was through the roof. I decided to wait a bit before having any drinks. After 3 weeks off from golf due to a severe back injury, I saw and enjoyed plenty of the first 9 holes and ended up taking more shots than planned. Additionally, it was clear that I was too late to join in on the relaxing beverages. After some convincing that I’d perform better with a drink in hand, I finally gave in. Result: On hole 17, I was so relaxed that I hit my 4-iron 185 meters on a par 3 and made a birdie. The final result of the day: my brother won, my dad came second, and I came last.
After a successful day on the course, we drove to downtown Assen, checked into the hotel, and freshened up. Once ready, we went in search of a place for dinner. Besides reminiscing about old times, with wine and finishing off with Irish coffee, my dad proudly told us that he was going to “smash it” the next day, and that he’d have one last drink with us at the bar before heading to bed. Let’s just say the photos speak for themselves—it was more than one drink, and Flugel is quite tasty, right, Dad?
After thorough research, reading reviews, texting back and forth, and narrowing it down to 20 different courses on the shortlist, a decision was made. The plan: On Friday, we’d head to the Drentsche Golfclub de Gelpenberg in Aalden. After those 18 holes, we’d drive on to Assen for the night and the next morning head to Ommen to play at Hooge Graven. Was this the most efficient route? No... But that wasn’t the point.
This past weekend, it finally happened, and everyone was prepared. I organized everything, was in charge of logistics, and knew exactly when I’d be picking everyone up. My brother was in charge of hospitality but didn’t greet us with coffee; instead, he had cleaning supplies for his clubs (which, after 4 months of no golf, he decided to clean). How he further took on his hospitality duties will be explained later. Finally, my dad. He had done such in-depth research on the courses that he could share more facts on the drive than the members of the courses themselves could recite.
Day 2 started early, thankfully with a hearty breakfast at the hotel. After breakfast, we packed up our things and headed to our next destination: Golfbaan de Hooge Graven in Ommen, about a 45-minute drive from Assen.
Golfbaan de Hooge Graven offers a different kind of challenge compared to De Gelpenberg. This course is known for its natural beauty, and it becomes even more exciting because of the varying terrain and the many trees that surround the course.
We left a little later than planned, so there was no time for a warm-up, but upon arrival, something about the course just clicked for me. It felt right immediately, and from the first tee box, I had no doubts. This was reflected in my game, where every shot seemed to go as planned. Except on hole 17—that’s something my dad and brother will remember, haha. Luckily, on hole 18, I made a birdie in front of a full terrace with a driver, 5-iron, and a putt. So, my day was complete, and hole 17 was forgotten.
Remember how my dad wanted to smash it? That didn’t happen. After such an evening, he was physically struggling (66 does take its toll), and alternated between some great holes and a few complete mishits. But that’s golf.
My brother was having a great time and did some brilliant things, but occasionally lost concentration for the second 18 holes that weekend.
This time, I was the day’s winner, my brother came second, and dad was third.
After two fantastic days filled with golf and fun, it was time to head home.
During the drive back, both my brother and dad fell asleep, so there was no opportunity to boast about my brilliant play. Fortunately, when we got to The Hague, we grabbed a quick pizza together before dropping everyone off at their homes.
It was two days full of highlights and lots of laughs. It was also a beautiful moment to realize how special it is to be able to do this together. Even before the weekend was officially over, we were already making plans for a new father-son golf weekend. A weekend full of memories, improved golf skills, and, above all, lots of fun together.
A weekend to remember—and a reminder for everyone: sometimes, don’t take the game too seriously.
Any tips for our next weekend (courses, accommodation) are more than welcome!
Alex
Reactie plaatsen
Reacties